Ik zuchtte en wreef over mijn slaap. 'Ugh , dit was dus een jetlag' Ik had er nog nooit een gehad en ik hoopte er ook nooit meer een te krijgen. We waren vanmiddag weer geland op Nederlandse grond.
Ik duwde mezelf omhoog en liep naar de badkamer , Nog een paar dagen en dan zouden we naar ons eigen plekje gaan. Ik gooide wat water in mijn gezicht in de hoop de knallende hoofdpijn te laten verdwijnen. Ik zuchtte en keek naar mezelf ik de spiegel. Ik had niets tegen Raf gezegd maar de woorden van dat meisje in Aruba zaten me nog steeds niet lekker. Ik bedoel we zaten toch in Aruba , zomaar een "jaloerse ex" kon het toch niet zijn?
"Zo zo , nu snap ik wel wat mijn kleine broertje in je ziet hoor." Floot Kevin. Ik schrok op uit mijn gedachten en bedekte mijn borsten. 'Wat deed hij hier!' "Kevin , wat? Wat doe jij hier." Stotterde ik. "Ik woon hier schoonheid weet je nog?" Lachte hij terwijl hij mijn handen vast pakte. In een reactie duwde ik hem onmiddellijk weg maar Kevin pakte mijn arm beet. "Blijf van me af!" Gilde ik.
Kevin begon te lachen en sloeg zijn hand voor zijn ogen. "Meisje meisje toch , denk je zelf niet dat dit het enige is waar Raf je voor nodig heeft? Hij wil geld van je mooie lijfje maken." Mijn adem stokte in mijn keel. "Wat? Nee , dat lieg je!" Schreeuwde ik. 'Waar bleef Raf hoorde hij ons niet? Kevin draaide me met een ruk om en pakte met een hand mijn borst vast. "Ik zal de laatste niet zijn liefje." Fluisterde hij in mijn oor. "Er komen er nog veel meer.." Lachte hij.
Ik zat nog steeds snikkend op de grond waarop ik mezelf had laten vallen nadat Kevin was vertrokken. 'Waarom had hij me dit aangedaan? Ik was toch de vriendin van zijn broertje? Waarom was Rafael me niet komen helpen had hij ons dan echt niet gehoord?' "Schoonheid? Hoorde ik achter me. "Oh Raf.." Snikte ik. "Kom maar het is al goed." Suste Rafael me terwijl hij me omhoog trok. Ik probeerde op te staan maar zakte door mijn benen. Rafael tilde me op en gooide me over zijn schouder.
Zachtjes wiegde Rafael me op en neer. Ik snikte nog na. "Oh Raf hij heeft me.. hij heeft me.." Snikte ik. "Sst stil maar schoonheid, het is niet erg ik weet het." Ik voelde mezelf wegzakken. In de verte hoorde ik Kevin praten , ik wilde opstaan en weg rennen maar mijn lichaam werkte niet mee. "Hoe is het met haar?" Vroeg hij aan Rafael. "Het komt wel goed denk ik.. Moest dit nu echt?" Hoorde ik Rafael snauwen. "Ja dit was nodig , om jou wakker te schudden. Je weet de regels broertje , geen gevoelens krijgen voor de meisjes."
Ik schrok wakker en schoot omhoog. Mijn lichaam deed pijn.. Ik keek naast me Raf lag te slapen , hoe kon hij nu gewoon rustig slapen? vond hij het dan normaal wat zijn broer me had aangedaan? Ik had naar ze moeten luisteren , ik moest weg hier!
Zachtjes schoof ik uit bed , ik mocht Raf niet wakker maken. Ik pakte snel wat kleren op van de grond die ik kon vinden en trok ze zachtjes aan. Ik keek naar Rafael.. wat hield ik veel van die jongen.. Maar ik kon hier niet blijven , niet na wat zijn broer me had aangedaan.
"En waar denk jij heen te gaan?" Hoorde ik Raf vragen. Ik schrok en rende richting Rafael. "Ik uh nergens liefje.." "Liefje!?" Reageerde hij woest. Met een ruk stond hij op , ik voelde zijn vuist tegen mijn gezicht.
Ik zakte in elkaar. "Raf , ik.. sorry het spijt me.. ik wilde je niet in de steek laten.. maar ik.." Stotterde ik. Hard duwde Raf me tegen de grond aan. "Jij ZULT me nooit in de steek laten , want dat heb je beloofd! En als je nog ooit eens probeert om bij mij weg te gaan dan vermoord ik je! En je familie erbij!" Schreeuwde hij.
---
Ik was op de bank in slaap gevallen toen ik wakker werd van Rafael die me riep. "Jo Mac , ik ben weg." Zei hij. 'Mac? Hij noemde me altijd schoonheid..' "Huh? Wacht!." Ik sprong omhoog. "Je laat me hier toch niet alleen?" Vroeg ik geschokt. "Waarom niet?" Raf keek me aan met een opgetrokken wenkbrauw. "Wat als Kevin weer.." Ik maakte mijn zin niet af. Rafael begon te lachen. "Ja en? Alsof je dat zo erg vind je genoot er nogal van hoorde ik van Kev." "Wat? Nee Raf , dat is niet waar geloof.." Rafael onderbrak me.
"Dus jij wil zeggen dat mijn broer liegt?" Raf klonk weer net zo agressief als vanmorgen. "Nee ik..Raf..Liefje.. Dat bedoel.. dat bedoel ik niet.." Stotterde ik. "Weetje , Kev had gelijk over jou , ik weet precies waar sletjes zo als jou thuis horen!" Blafte Rafael.
"En wat bedoel je daar weer mee!?" Vroeg ik net iets bozer dan ik wilde. Raf kwam dreigend op me aflopen. "Als ik jou was juffie dan zou ik mijn grote mond eens dicht houden , of wil je een herhaling van vanmorgen?" Raf keek me met een misselijkmakende glimlach aan. Ik kromp ineen. "Nee.. sorry het spijt me.." Piepte ik. "Mooi, kleed je nu maar vlug om en dan gaan we naar wij jij thuis hoort." Lachte hij. "Mag ik.. mag ik vragen waar dat is?" Vroeg ik angstig. "Waar vieze meisjes zoals jij thuis horen." Zei hij. 'Weer die glimlach. Hij bedoelt toch niet? Nee toch.. Ik dacht aan onze avond uit, toen hij vroeg of ik met zijn vriend naar bed wilde.. Hij zou toch niet?'