"Is er iets?" Vroeg ik. "Hmmpf? " Raf keek me vragend aan. "Ik vroeg of er wat was je bent zo stil.." Raf schudde zijn hoofd. "Nee niet echt , alleen mijn broer komt binnenkort vrij , dus moet ik iets anders zien te vinden." 'Vrij? Zat hij vast dan ik dacht dat hij een tijdje weg was..' "Oh.." Ik keek naar beneden en zat wat aan mijn vingers te frunniken.
"Ach nu kunnen we tenminste iets naar onze zin zoeken." Zei hij. Mijn gezicht klaarde op. "Onze?" Lachte ik. "Ja onze , of wil je terug naar huis?" Glimlachte Raf. Ik schudde mijn hoofd , 'Naar huis? zonder Raf? Nee nooit..'
"Eigenlijk.." Ging Raf verder, "Hebben we vanmiddag een afspraak staan met de makelaar."
----
We stonden een paar straten verderop voor een appartementencomplex te wachten , toen een blonde vrouw bij ons kwam staan. "Goedemiddag , mijn naam is Siénna , ik werk bij Happy Home's en ik ben jullie makelaar." Stelde ze zichzelf voor. Ze had veel make-up op en haar haren hoog opgestoken , ze zag er niet echt uit als een makelaar op haar kleding na dan maar aan de andere kant hoe ziet een makelaar er eigenlijk uit?
Ze gaf Raf een hand. "Ik neem aan dat ik u aan de telefoon heb gesproken?" Ging ze verder. "Inderdaad." Antwoordde Raf haar.
Toen draaide ze zich naar mij toe , ze bekeek me van boven naar onder en knikte. Alsof ze op een of andere manier niet blij was met mijn aanwezigheid. Ik besloot maar dat is het me vast had verbeeld en glimlachte liefjes.
"Goed , kom mee dan gaan we het appartement bezichtigen , volg mij maar." Zei ze terwijl ze liefjes naar Rafael lachte , die er op zijn beurt geen aandacht aan schonk en mijn hand vast pakte , waarna we de makelaar volgden.
Ze leidde ons rond in het appartement. "Het appartement is niet erg groot maar perfect om te beginnen met zijn tweetjes , het is al gemeubileerd , dus jullie hoeven er verder niets aan te doen." Vertelde de makelaar.
Rafael pakte mijn handen vast. "En? Wat vind je er van?" Hij keek me hoopvol aan. "Ik vind het geweldig." Glimlachte ik naar hem. "Mooi." Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en draaide zich om naar de makelaar. "We nemen het!" Zei hij en gaf haar een hand. Ik keek rond. 'Een eigen plek.. voor mij en Raf , hier kunnen we misschien wel een eigen gezinnetje starten.. Al had ik Raf daar nog nooit over horen praten.. Ik wist eigenlijk niet eens of hij wel kinderen wilde.' De makelaar toonde een gemaakte glimlach. "Dat is fijn om te horen , ik ga alles in gang zetten en dan kunt u waarschijnlijk morgen langs komen om te tekenen en de sleutel op te halen." Ze schudde Rafael zijn hand.
We liepen mee naar buiten en namen afscheid. Ik bedankte haar , maar ze was te druk met naar Rafael kijken, om ook maar iets van wat ik zei te horen. Ik dacht in mijn ooghoeken te zien dat Rafael naar haar knipoogde maar toen Rafael doorhad dat ik keek lachte hij weer zo lief naar mij, dat ik besloot dat ik het vast niet goed had gezien.
---
Mijn telefoon ging af. Het was mijn moeder.. shit die wilde natuurlijk weten waar ik was , ze heeft gister natuurlijk gedacht dat ik gewoon eerder naar school was gegaan en bij lil was gaan slapen zoals ik wel eens eerder had gedaan na een ruzie thuis.. Niet dat ik dat vaak had gehad , ik had niet zo heel vaak ruzie met mijn ouders, school had ze vast gebeld, waarna mijn moeder vast contact met lilly heeft opgezocht..
"Wie is het?" Vroeg Raf. "Mijn moeder.." zei ik zacht. Hij pakte mijn telefoon uit mijn handen en drukte haar weg. "Wat doe je?" Ik keek hem vragend aan. "Ja je wilt toch niet meer naar huis? Als je op neemt en het zegt komen ze je meteen halen." Raf keek me aan, ik zweeg. "Nou? Wil je naar huis? Ik breng je wel hoor." Blafte hij. Hoe kon hij nu ineens zo van humeur veranderen? We hebben een uur geleden nog samen een appartement geaccepteerd en nu wilde hij me alweer naar huis brengen.. als ik dat wilde maar toch. "Nee." Piepte ik zachtjes. "Ik blijf bij jou." En glimlachte voorzichtig. Hij zuchtte. "Sorry , ik bedoelde het niet zo.." verontschuldigde Raf zich. "Het is alleen , ik was al bang dat je niet meer bij me wilde blijven.." maakte hij zijn zin af.
Ik pakte hem vast. "Het geeft niets , ik wil niks liever ik ga nooit meer bij je weg!" Glimlachte ik en gaf Raf een zoen.
*Ping* Een smsje van mijn vader.
'Waar denk jij uit te hangen? Kom onmiddellijk naar huis jongedame.'
Ik drukte het smsje weg en zag dat ik verschillende oproepen had gemist van mijn ouders en een paar van Lil. *Ping* Een sms van Lilly. 'Waar ben je? Ik maak me zorgen. Bel me Xoxo.'
Moest ik op haar reageren? Nee misschien is ze bij mijn ouders of licht ze hen in.in.
"Waar ga je heen?" Vroeg ik hem. "ik moet even weg." Zei hij. "Kan ik niet mee?" Vroeg ik. "Nee dat gaat niet." Zei hij stug. Ik merkte aan zijn houding dat ik maar beter niet door kon gaan en knikte.
Rafael gaf me een kus op mijn voorhoofd en vertrok.
Ik ging liggen en probeerde maar wat te slapen , als Raf er niet was wist ik toch niet wat ik moest doen. --- Ik werd wakker van de deur die open ging. 'Gelukkig , Raf was weer thuis.' Ik duwde mezelf omhoog en rekte me gapend uit.
"En jij bent?" Vroeg een zware mannenstem. Ik sprong op , het was Raf niet. "Ik..uh.. ik..uh Raf.. uh " Stotterde ik. De man voor me begon te lachen. "Aha.. een scharrel van Rafael dus." Lachte hij. Hij leek op Raf maar dan wat ouder, zou het zijn broer zijn?
"Ik en raf zijn.. we zijn samen." Zei ik een beetje beledigd. Hij lachte. "Oh ja tuurlijk." Zei hij. De deur vloog open en Rafael kwam binnen gelopen. "Man ik dacht dat ik je moest komen halen, ik heb dat hele pokke eind voor niks gereden." Blafte Rafael tegen de man. "Broertje , ik ben ook heel blij om jou weer te zien , kom zitten." Lachte de man ( Raf's broer dus.) om Rafael's boze gezicht. "Marc heeft me opgehaald, hij zou het je laten weten zei hij." Ging hij verder. "Marc? Heb ruzie met die gast man." Zei Raf nog steeds geïrriteerd. "Ruzie? Jij en Marc?" Raf's broer keek hem vragend aan. "Ja , ruzie Kev. Hij wilde mijn vrouwtje stelen , niemand steelt mijn vrouw." Legde Rafael hem uit. "Aha.. vrouwtje hé , klinkt sirieus." Lachte hij terwijl hij een blik naar mij wierp.
De bel ging. Rafael's broer stond op. "Je zou Raffie komen halen Kevin!" hoorde ik een vrouwenstem schreeuwen. 'Raffie? Wie is Raffie?' schoot het door mijn hoofd. "Deem , doe rustig man ik ben net thuis, wat wil je." "Wat ik wil? Je kind heeft je al 6 maanden niet gezien hij kent je amper!" Schreeuwde ze. "Geef maar hier." hoorde ik Kevin (Hij heet dus Kevin) zeggen. Daarna sloeg de deur dicht.
Ik was met Raf op het bed gaan zitten. "Shit man. Die wijven je word er stapel gek van , je hebt er een keer een leuke avond mee en 9 maanden later zit je met dit hier.." Kevin draaide met zijn ogen. "Ach zit hij , je bent 5 jaar samen geweest met Demi , dus wat lul je nou." Lachte Rafael. "Ja de 5 zwaarste jaren van mijn leven , maar ach ik heb er wat moois aan overgehouden niet?" Hij keek naar het kleine jongetje in zijn handen. "Kijk is Raffie , oom Rafael is hier." 'Waarschijnlijk was hij naar Raf vernoemd.' Het kleine jongetje begon te kraaien.
"Maar even terug naar de zaken Raf , we moeten gaan." Kevin kwam onze kant op gelopen. 'Gaan? Waar moeten ze heen dan?' "En Raffie dan?" Vroeg Rafael. "Ja die kan toch wel even bij die Chick van je blijven." Hij duwde het kleine mannetje in mijn handen. "Kom mee." Zei hij tegen Raf. Raf lachte lief naar me. "Niet erg toch?" Ik schudde onzeker mijn hoofd en ze vertrokken. Daar zat ik dan zenuwachtig keek ik naar het kleine mannetje in mijn armen. Ik was 16 en had nog nooit in mijn hele leven op zo'n klein wezentje gepast , hoe ging ik dit doen. Het kleintje glimlachte naar me en ik moest lachen. Ik hoopte met heel mijn hart dat hij nu niet in zijn broek zou poepen.