Met een bonkend hart liep ik samen met Rafael het gebouw voor ons binnen.. Ik was bang, kon ik nog wegrennen? Nee hij zou me inhalen en me daarna helemaal bont en blauw slaan. Hoe kon het zo zijn dat iemand waar ik zo van hield en waarvan ik dacht dat hij ook van mij hield die me ooit zo gelukkig maakte , me dit aan doen.
Rafael zwaaide naar twee vrouwen die aan een tafeltje zaten , het meisje met het rode haar zat in alleen maar haar ondergoed, ze was erg mager..
Rafael liep naar het meisje achter de bar, ze had blauw haar en wat me opviel was haar tatoeage, ze had precies dezelfde als die van Raf.
"Ik heb een nieuwe voor je." Zei Rafael tegen haar. Ze bekeek me met een arrogante blik en pakte Rafael vast en begon hem te zoenen. 'Wat is dit?' Schoot het door mijn hoofd. Ik keek weg, ik kon het niet aan zien.
'Nee dit kon hij me echt niet zomaar flikken!' Ik liep op ze af en gaf Rafael een platte hand in zijn gezicht. Hier was hij echt niet blij mee en zijn blik veranderde in onweer.. "Wie denk jij wel niet wie je bent!" Schreeuwde hij, hij balde zijn handen tot vuisten en haalde uit, de meisjes die net aan de tafel zaten sprongen op. Het meisje met het rode haar hield hem tegen , "Rustig Rafael , je weet het hé als de controleurs binnen vallen en er zit een meisje bij met blauwe plekken krijgen ze een vermoeden , dan ben je alles kwijt.." Probeerde ze Rafael te kalmeren.
Hij werd rustiger, waarna hij me met een kille blik aan keek. "Dit keer heb je geluk.." Begon hij, "maar als je dit ooit nog eens in je hoofd durft te halen dan kan ik je verzekeren dat je je eigen graf zult graven." Het meisje met het blauwe haar lachte. "Natasja, maak jij dit.. uh.. dit hier even klaar?" Zei ze tegen het meisje wat zojuist aan de bar had gezeten. Ze bekeek me alsof ik een stuk oud vuil was.
"Doe ik , kom je mee?" Ze pakte mijn arm vast. "Laat me los!" Schreeuwde ik. Ze keek me aan met een smekende blik alsof ze bang was voor wat er zou komen als ik niet met haar mee ging. "Je kunt maar beter doen wat ze van je vragen.." Fluisterde ze.
Ik knikte en volgde haar. Terwijl ik achter de vrouw , die blijkbaar Natasja heette aan liep keek ik bij een kamertje rechts van me binnen. Er waren geen deuren dus je kon er zo naar binnen kijken, op het bed zat een blond meisje met een man, haar kleding liet weinig aan verbeelding over , het was alsof ik naar mijn eigen lot keek..
"Hier moeten we naar binnen." Glimlachte Natasja naar me. Ik snapte niet dat ze zo vrolijk kon zijn.. Ik keek rond , we stonden in een ruimte met meerdere douche's. "Neem een douche , ik leg hier je spullen klaar dan kun je je daarna klaarmaken." Zei Natasja tegen me. Ik gaf haar geen antwoord maar wist dat ik maar beter kon doen wat ze vroeg..
Ik kleedde mezelf uit en stapte onder de douche. Ik dacht na.. 'ik snapte het niet hoe kon Rafael me dit aan doen? Dat meisje is waarschijnlijk al die tijd zijn vriendin geweest en hoe kon zij het aan dat ze dit pikte van hem? Ik bedoel als je van iemand houdt kun je dit toch niet pikken? Ik dacht aan alle meisjes die hier rond liepen.. waarschijnlijk is het met alle meisjes zo gegaan zoals bij mij.. Ze vond het blijkbaar niet erg om hem te delen.. Had ik maar naar mijn moeder en Lilly en al die andere geluisterd dan had ik nu niet in deze ellende gezeten..' "
Ik draaide de waterkraan dicht en droogde mezelf af. Ik keek naar de spulletjes die Natasja voor me had klaar gelegd. 'Ik kan net zo goed niets aan doen..' Het lingerie setje wat voor me lag was bijna doorzichtig. Ik trok het aan en bekeek mezelf in de spiegel.
Ik brak, de tranen rolde over mijn wangen. 'Dit was toch het einde van mijn leven? Hoe had het zover kunnen komen?'
"Sta je daar nu nog te janken? Je zou onderrand wel klaar moeten zijn er is werk aan de winkel." Lachte Rafael. Ik keek Rafael aan. "Ik dacht dat je van me hield!" Gilde ik. "Van je hield? Zoals jij van mij zeker en ondertussen met mijn broer het bed in duiken." "Raf.. Je weet dat dat niet waar is je weet dat je broer me heeft .." Snikkend liep ik langs hem af de badkamer uit.
Maar Raf liet het er niet bij zitten en greep me van achter vast en draaide me om. "Kom eens hier schoonheid , dan droog ik je tranen." Hij liet zijn ogen weer lachen zonder dat zijn mond mee deed,
Rafael wilde me vast pakken maar ik duwde hem van me af. "Blijf van me af! Ik wil niet dat jij me ooit nog aan raakt!"Gilde ik. Met een ruk lag ik op de grond. "Schoonheid , wat zei ik nou? Leer dat grote mondje is te houden. Je bent van mij en ik doe met je wat ik wil." Fluisterde hij terwijl hij me in mijn nek begon te zoenen.
"Spannend hoor.. mag ik mee doen?" Ik weet niet waar ze vandaan kwam maar het meisje met het blauwe haar had zich bij ons gevoegd.. "Macy? Er is een klant voor je." Hoorde ik een van de meisjes roepen. Ik sprong om hoog , en ondanks dat ik bang was voor wat er nu ging komen was ik blij dat ik weg kon bij die twee, ik bedoel ik val niet eens op vrouwen! Ik keek nog eens achter me , en zag dat Raf en het meisje met het blauwe haar die waarschijnlijk zijn vriendin was verder gingen met waar ze mee bezig waren.
Het meisje stelde zich voor als Vivie, Het was de afkorting van Vienna zei ze. "Goed dit is jou kamer , het word je vaste plekje dus je kunt eventuele spulletjes gewoon laten liggen." Begon ze. Ik slikte. "Als er iets is wat je wilt vragen kun je altijd bij me terecht." Glimlachte ze lief. Ze leek me aardig zou zij hier ook door Raf? "Ik ben bang.." Snikte ik.
"Ik snap het.." Zei ze met een medelevende blik in haar ogen. "Het komt wel goed , kom droog je tranen en adem in.. adem uit.." Zei ze lief. Ik deed wat ze zei en voelde me iets rustiger worden. "Goed , ik ga eventjes je klant halen ga maar vast op het bed liggen, en probeer het een beetje sexy!" Knipoogde ze terwijl ze de kamer uitliep.
Ik ging zo sexy als ik kon op het bed liggen , ik was nog nooit zo bang geweest. Er kwam een man naar binnen gelopen , ik denk dat hij ergens in de eind dertig is. "Hmm.. nog beter dan ik dacht." Glimlachte hij terwijl hij naar me keek en me wenkte. Een beetje stuntelig stond ik op en liep naar hem toe. Hij nam me in zijn armen en begon me te zoenen. Ik voelde me vies maar deed mee , ik was zo bang dat Raf mijn familie wat aan zou doen.
De man was bezig hard op me in te bonken en mijn lichaam verzette zich hevig waardoor elke stoot pijnlijker werd. Ik liet het maar over me heenkomen en probeerde mijn tranen tegen te houden. In mijn ooghoek zag ik Rafael staan kijken. 'Genoot hij er nu zelfs van om toe te kijken hoe een andere man dit met me deed?' De man draaide me met een ruk om zodat ik bovenop kwam te zitten. Ik voelde Rafael's ogen in mijn rug prikken , alle liefde die ik voor hem voelde leek in een klap te veranderen in haat.. pure haat..
---
Huilend zat ik op de badkamervloer. Nooit had ik gedacht dat dit mij ooit zou overkomen , dit was iets voor meisjes die geen goed thuis hadden.. dacht ik.. Het was me wel overkomen..
"Goh jij jankt nogal veel he?" Blafte Raf. "Raf.. alsjeblieft.. laat me naar huis gaan.." Snikte ik. Raf pakte mijn handen vast. "Ach schoonheid , jij zult nooit meer naar huis gaan.." Lachte hij.
Ik sloeg mijn hand voor mijn gezicht en begon weer te huilen , terwijl Rafael me alleen achterliet.
Vivie kwam naast me zitten op de grond en sloeg een arm om me heen. "Stil maar het komt wel goed.. de eerste keer is altijd zwaar." Zei ze zachtjes. "Ik wil het nooit meer Vivie.. het deed zo'n pijn ik voel me zo vies.." Snikte ik. "Ik weet het liefje maar het word echt minder erg.." Ze wiegde me zachtjes heen en weer als een baby.
Vivie had me wat kleren van haar geleend. Ik zuchtte. "Hoelang ben jij hier al?" Vroeg ik haar. Ik zag haar nadenken. "Uhm ik denk nu ondertussen bijna 5 jaar ongeveer." "5 jaar?" Zei ik geschokt terwijl ik in paniek schoot. "Hoe hou je dit vol?" Vroeg ik haar. Ze haalde haar schouders op. "Ik blijf gewoon altijd denken dat ze ons op een dag hier komen uit halen." Glimlachte ze.
Rafael trok me bij mijn keel omhoog. "Zo.. wat hoorde ik?" Blafte hij. "Raf.. ik.. wat.. bedoel.. je.." Perste ik er zo goed ik kon uit. "Je vond het lekker he? Was hij goed?" Rafael keek me aan met een geniepige blik. Hij vond het leuk om zo met me om te gaan, dus hij wilde een spelletje spelen he!? "Beter.. dan.." Rafael begon harder te knijpen. "Beter dan? Beter dan wie? Dan mij?" Zijn ogen stonden woest. Ik knikte enkel met een glimlach. Ik meende er niets van , met Raf.. dat was liefde.. tenminste dat dacht ik toen.. Met die vreemde man voelde ik me vies en walgelijk..
Raf liet me los en gaf me een harde stomp tegen mijn neus aan.. Ik voelde het bloed naar beneden stromen. Ik zag dat Raf opnieuw uithaalde en sloot mijn ogen , maar toen sprong Vivie er tussen. "Raf niet doen.. alsjeblieft.." Smeekte ze. Raf kalmeerde een beetje en keek me aan. "Meekomen jij nu!" Hij keek me nog steeds even woedend aan. En terwijl de tranen over mijn wangen liepen , liep ik met Rafael mee.
Raf had de kleren van me lijf af gescheurd en gooide me op bed. "Dus je vind hem beter he? Dat zullen we nog wel eens zien Schoonheid." Lachte hij terwijl hij boven op me kwam liggen. Ik durfde me niet te bewegen , bang voor wat hij anders met me zou doen..