Rafael was naast me in slaap gevallen , ik keek naar hem , ik weet niet waarom en ik wilde het ook niet maar ik voelde dat ik nog steeds van hem hield ondanks alles wat hij me aandeed en had gedaan , En ook al dacht ik dat ik het nooit meer zou willen vond ik het fijn om met hem te vrijen.
"Macy? Ben je wakker?" Fluisterde Vivienne. Ik ging rechtop op bed zitten. "Ja , ik kon niet slapen." Zuchtte ik. "Ik snap het , het spijt me wat er met je gebeurt is.." Ze liet haar hoofd hangen. "Het geeft niets , het is al goed het is niet jou fout.." Ik keek naar haar. "Is er iets?" Vroeg ik. "Uhm ja , je moet je aankleden , we moeten de straat op." Zei ze. "Huh? De straat op?" Ik keek haar niet begrijpend aan.
"Uhm ja, je weet wel , de straat op ,het is de snelste manier om geld te verdienen in deze branch." Zei ze. "Oh.." Ik snapte al wat ze er mee bedoelde..
Ik voelde dat Rafael opstond uit bed. "Inderdaad , dus doe je best." Zei hij. "Nou , zie ik je zometeen in de badkamer Macy?" Vroeg Vivienne.
Ik knikte. "Oke dan zie ik je zo." Zei ze terwijl ze weg liep. Rafael kwam naast me zitten en keek me met een uitdagende blik aan. "En wie vind je nu beter?"
Ik begon erom te lachen. "Aha daar is die lach waar ik zo van hou." Zei hij terwijl hij een arm om me heen sloeg.
Mijn lach stierf weg. "Je hebt nooit van me gehouden." Zei ik terwijl ik opstond en weg liep.
Vivienne was al op me aan het wachten. " Ik heb alvast een setje voor je klaar gelegd , trek het even aan en kom dan naar de keuken dan kan ik je haar en make-up doen." Ze glimlachte naar me. Ik kon alleen maar knikken , mijn hart brak , ik vond het al erg met die vreemde man hier , maar op de straat met zomaar iedereen die langs kwam gereden , dat was echt het laagste van het laagste..
Ik ging aan de keukentafel zitten , Vivienne had alles al klaar gezet. "Zo , laat ik je eens lekker verwennen deze avond." Ze glimlachte lief naar me. De andere meisjes lieten me links liggen maar Vivienne was altijd zo lief voor me. Ze deed mijn haar en mijn make-up en gaf me een spiegeltje aan. "Zo helemaal klaar." Zei ze. Ik keek naar mezelf. 'Inderdaad.. helemaal klaar zo pas ik er perfect tussen.' Dacht ik, Maar ik zei het niet Vivienne deed zo haar best om me een beetje op te vrolijken. "Mooi dankje Vivienne." Glimlachte ik.
We stonden op een donkere parkeerplaats in een achterbuurtje. "Daar komt er een , wil jij hem?"Vivienne keek me vragend aan. "Ik durf niet ik.." Stotterde ik. "Ik doe het wel voor." Zei het meisje met rode haar.
"Die nieuwe van je is echt een goeie." Hoorde ik de jongen tegen Rafael zeggen. "Na , die brengt waarschijnlijk niet veel op vanavond." Hoorde ik Rafael antwoorden. 'Oh Raf.. wacht jij maar eens af.' Dacht ik woedend. "Nee laat maar ik pak deze wel." Zei ik tegen Vivienne en het meisje. Heel zelfverzekerd liep ik naar de zwarte auto toe terwijl mijn hart er van binnen bijna uitsprong.
"Macy!" Vivienne kwam achter me aan rennen. "Weet je het wel zeker?" Vroeg ze terwijl ze me bezorgd aan keek. "Oh ja heel zeker , Raf gaat me niet op dit gebied ook nog beledigen." Zei ik terwijl ik mijn handen in mijn zij zetten. "Volgens mij gaat die chick toch wat opbrengen." Zei de jongen terwijl hij naar onze kant knikte. Ik stapte de auto in , de man was oud en stonk. 'Oh nee.. wat had ik gedaan moest ik nu echt met hem..' Maar ik kon nu niet meer terug. De oude man sloeg een arm om me heen en reed weg. Ik hoorde op de achtergrond Raf naar Vivienne schreeuwen. "Viv! Wat doe je? Stop ze! Ze kan niet alleen gaan de eerste keer dat weet je!"
In de achteruitkijk spiegel zag ik Rafael achter ons aan rennen maar het was al te laat de man reed de parkeerplaats af en gaf gas richting de snelweg..
De man reed een oude verlaten vuilnisbelt op , Hij sprong uit de auto en trok me er ook met een ruk uit. Hij trok de kleren van mijn lijf en tilde me op , Hij zette me neer op de motorkap van zijn auto en begon me te zoenen.
Ik probeerde het echt maar ik kon het gewoon niet. Ik had liever dat Raf me zou vermoorden dan dat ik met deze oude stinkende man naar bed moest. Ik duwde de man van me af. "Het spijt me zo.. ik kan het niet, wilt u me alstublieft terug brengen?" Vroeg ik hem. De oude man stond me minutenlang aan te kijken zonder iets te zeggen.
De man begon te schreeuwen. "Ik dacht het niet , ik heb hier voor betaald , dus je doet wat ik wil vies meisje!" Hij trok me aan mijn haar naar beneden op mijn knieën. Met zijn andere hand was hij bezig zijn broek te openen. Ik was zo bang , ik sloot mijn ogen en hoopte dat het snel voorbij zou zijn..
"Blijf van haar af!" Mijn hart maakte een sprongetje toen ik Rafael's stem hoorde. Met een ruk trok Rafael me bij de man vandaan, Hij gaf de man een harde duw. "En nu oprotte , en laat me je nooit meer bij een van de meisjes in de buurt zien!" Schreeuwde Raf.
Terwijl de man in zijn auto sprong en weg reed , pakte Rafael me in zijn armen. "Oh Raf, ik was zo bang." Snikte ik. "Het is al goed schoonheid , ik ben hier ik zou jou nooit iets laten gebeuren." Zei hij.. Ik wist dat hij loog , hij was de rede dat deze dingen met me gebeurden.. Maar op dit moment was ik blij dat hij hier was..
"Het komt goed Macy , echt waar.." Vivienne sloeg haar arm om me heen. Ik voelde me zo vies.. ik had me al die tijd groot gehouden maar nu op dit moment wilde ik alleen maar heel graag naar mijn moeder.. Haar zachte stem horen zeggen dat alles goed kwam.. "Macy? Kan ik je misschien even spreken?" Rafael was het dames vertrek binnen komen lopen. "Uh.. Ja.. oke.." Ik durfde geen nee te zeggen bang dat hij me weer naar mijn keel zou vliegen.
"Gaat het een beetje?" Vroeg Rafael liefjes. Ik knikte alleen. 'Ik was 16 jaar en zat hier als een.. Hoe denk je dat het gaat?' "Oke mooi , je moet de volgende keer ook niet meer zo dom zijn om alleen te gaan." Zei hij.
Ik voelde mezelf woedend worden. 'Ik niet meer zo dom zijn!? Hoe durft hij!' "Pardon!? Ik niet? Dit is verdomme wel jou schuld dat dit allemaal met mij gebeurt meneertje!" Schreeuwde ik woest. Even keek Raf me aan alsof hij water zag branden.
"Wat!? Mijn schuld wie stapt hier als een kip zonder kop in een auto bij een vreemde man!" Blafte Raf me toe. "Is dat niet wat de hele bedoeling is van dit vieze zaakje van je? Dat ik inclusief de meiden het risico lopen om vermoord te worden of wat dan ook zodat jij makkelijk geld kan verdienen!?" Ik draaide mijn hoofd weg. Raf trok me aan mijn arm en met een ruk lag ik op mijn rug op de bank. "Wie denk jij wel niet wie dat je bent , jij denkt dat je beter bent dan die meiden hier maar jij hebt hier zelf voor gezorgd! Jij bent degene die hier godverdomme met mijn broer naar bed ging!" Ik zag de woede weer in Raf zijn ogen , Angstig keek ik hem aan.
Raf liet me los en sloeg zijn hand voor zijn gezicht. Ik sloeg mijn handen voor mijn ogen en begon te huilen. "Het.. het spijt me.." Raf keek me aan. Ik draaide mijn gezicht weg , ik wilde hem niet meer aankijken. "Macy ik.. echt geloof me.. ik weet dat het niet zo lijkt maar ik geef echt om je.. Maar.." Raf stopte en zuchtte. "Macy alsjeblieft.. kijk me aan.." Hij zei het bijna smekend, maar ik dacht er niet aan , stug bleef ik naar de andere kant kijken. "Ik snap het als je me niet gelooft , maar ik kan gewoon niet anders.." Zijn stem trilde.
Ik keek hem vragend aan. "Je kan niet anders? Wat is dat nu weer voor onzin!" Ik sloeg mijn handen in de lucht. "Macy.. Schoonheid.. geloof me ik zou niets willen dan je hier uithalen maar ik kan het niet.." Ik meende te zien dat zijn ogen waterig werden. "En waarom doe je dat dan niet!?" Ik trok een wenkbrauw omhoog. Met een ruk draaide Rafael me weer op mijn rug op de bank. "Mijn lieve Macy.. Alsjeblieft , vrij met me.. Ik heb het zo nodig nu.. ik was zo bang dat ik je kwijt was.." Zei hij hijgend..